Saf Sevgi – Brothers: A Tale of Two Sons
Bir oyun düşünün ki içinde tek bir cümle olmasın ancak sizi öylesine dumur etsin ki boğazınız düğümlensin, konuşamayın. Brothers: A Tale of Two Sons işte böyle bir oyun. Konuşmadığı, tek çıkardıkları seslerin “Sims” vari olduğu ancak garip bir şekilde her dediklerini duygularına kadar anlayabildiğiniz ilginç bir oyun. Oyunumuz aslında çok güzel bir macera ve kardeşlik denen kutsal tanımı en iyi yapan yapımlardan biri denebilir. İki evladın babaları için yapamayacağı şeyin olmadığını anlatan oyunda, ilerledikçe kardeşlik denen güçlü olgunun neleri aşabileceğini de az çok görüyoruz.
Kader Ortakları
Hikayesine gelecek olursak, iki kardeş , yani biz sessiz sakin bir köyde yaşayan köylü çocuklarıyız bir gün ne yazık ki babamız hastalanıyor ve köyün doktoru da ilacın çok uzaklarda bir ağaçta olduğunu ve acele etmemiz gerektiğini zira çok vaktimizin olmadığını söylüyor. Durum böyle olunca kolları sıvıyor ve yollara düşüyoruz. Yeri geliyor büyülü yaratıklarla arkadaş oluyor, yeri geliyor onlardan olabildiğince uzak durmaya çalışıyoruz. Bir sürü farklı mekanda, bir sürü farklı macera yaşadıktan sonra ağaca ulaşıyoruz. Ancak gerisini tabii ki anlatmıyorum çünkü kimse oyunun sonunu bile bile oynamak istemez.
Grafikler ve oynanış kısmına gelecek olursak oyunu kesinlikle bir gamepad ile oynayın, sakın ama sakın klavye ile oynamayı denemeyin çünkü öbür türlü oyundan nefret edebilirsiniz. Şöyle ki Brothers: A Tale of Two Sons da aynı anda iki kardeşi de yönetiyoruz yani biri peşimizden gelen bir NPC değil. Durum böyle olunca yeri geldiğinde kaçacağınız, yeri geldiğiniz bilmeceleri çözeceğiniz durumlarda iki kardeşi farklı yönlere yönlendirmek sizin için bir kabus olabilir. Hatta gamepad ile de zor çünkü bazen heyecanlı durumlarda kafanız karışabiliyor ve iki kardeşin kontrolünü elinizde tutmakta zorlanabiliyorsunuz. Onun dışında grafikler kesinlikle olağanüstü, ancak olağanüstü derken dünyanın en iyi grafikleri demek değil ancak böylesine bir oyuna bundan daha iyi bir grafik yapılamazdı.
Grafiksel ve sessel açıdan oyun kesinlikle çok iyi yapılmış. Mekan tasarımları gayet ilginç, oyunun başında gittiğimiz yerle ortasında olduğumuz ve sonunda gittiğimiz yer fazlasıyla değişik ama oyun size bunu hissettirmiyor. Bir anda ben buraya nasıl geldim gibi bir konu söz konusu değil, siz kendi ayaklarınızla oraya tıpış tıpış gidiyorsunuz. Oyunun eksi yönlerinden biri sanırım kısa olması, gerçi böylesine vurucu ve etkileyici bir hikayeyi uzatsalar belki aynı tadı vermezdi ancak oyun 4 saat gibi kısa bir sürede bitiyor ne yazık ki.
Künye:
Artıları
- Grafik ve Ses
- Sessiz ancak etkileyici hikayesi
- Puzzleların güzelliği
- Mekansal değişim kendini hissettiriyor
Eksileri
- Süresi
- Kontroller
